ستیز با نهضت جهانی هایکونویسی
«ستیز با نهضت جهانی هایکو»،
کوتاهسرایی در شعر مدرن در گفتگو با سید علی میرافضلی
روزنامه فرهیختگان، شنبه 29 تیر 92، ص 11
تندخوانی به یکی از آفتهای نقد امروز بدل شده و بسیاری از منتقدان کم حوصله، با مرور سطحی کتابها، تکلیف خودشان را با آنها روشن میکنند. «آهسته خوانی» دعوت دوبارهای است به اینکه برای متون ادبی وقت بگذاریم.
گستردگی یک متن، ربطی به کوتاه یا بلند بودنش ندارد. بسا شعرهای بلندی که متون بستهای بیش نیستند و ای بسا شعرهای کوتاه که ذهن مخاطب را به تقلا و تعامل وا میدارد.
مجموعه شعر «آهسته خوانی»، فراخوان جدی گرفتن حرکت شعر کوتاه امروز است.
کسی که به شعر کوتاه نیمایی منزلت ویژهای داد، محمد زهری است که در دهه چهل و پنجاه آغازگر راه جدیدی در این عرصه بود.
شعر کوتاهی که من در دو دهه گذشته به دنبال آن بودهام، شعری است که از گذشته تاریخی خود بیخبر نیست و به شگردها و شیوههای شعر کوتاه ایرانی بالاخص رباعی توجه خاص دارد.
کتاب «هایکو» احمد شاملو و پاشایی که در آغاز دهه شصت انتشار یافت، با آن ترجمه خوشخوان و شاعرانه و موجز، به شیوع و رسوخ هایکو در ذهن شاعران و خوانندگان ایرانی بسیار کمک کرد.
تولیدات یکدست و فابریکی که صنعت جهانی هایکو دارد عرضه میکند، عرصه را برای شعرهای کوتاه متفاوت و متنوع تنگ کرده است.
دستورالعملهای هایکو به مخاطبان جهانی هایکو، احساس شاعر بودن را که خیلی از جوانان بدان نیاز کاذب دارند، بدون مشقت خاصی عطا میکند.
پیشینه شعر کوتاه مکتوب در ادب فارسی به حدود هزار سال میرسد.
داشتههای فرهنگی ما، امکاناتی برای ما به ارمغان آورده که در اختیار دیگران نیست. ما با ریشههایمان زندهایم. و متأسفانه کمتر سراغ این سرچشمهها و آبشخورها رفتهایم.
در مناطق بلوچستان و رودبار (جنوب کرمان)، نوعی شعر مردمی وجود دارد که به «لیکو» مشهور است. لیکو، شعری کوتاه دو سطری است که آن را میتوان کوتاهترین شعر جهان نامید.
«آهسته خوانی» هم به پیشینه شعر کوتاه فارسی نظر دارد و هم به دستاوردهای شعر نوین فارسی بی توجه نیست.
فایل Pdf گفتگو را از اینجا دریافت کنید.
اوه استاد استاد میدونی چرا شعراتو دوست دارم چون پشتش هرچی باشه که خب به من چه!ادعا ی برما م.....نیست. صاف و زلاله.
سلام،خیلی خوب بود.متشکرم!
سلام طاعات قبول داشتیم ردمیشدیم گفتیم سلامی عرض کنیم من نیزمیگویم خداراشکر[قلب]